Şərur Şəhidlər xiyabanı. Şəhərin mərkəzi küçələrindən birində salınan xiyabanda həm Birinci, həm də İkinci Qarabağ müharibələrinin şəhidləri uyuyurlar. Xiyabanı ziyarət edənlər demək olar ki, çox olur. Yalnız tarixi günlərdə deyil, digər günlərdə də məktəbliləri, şəhər sakinlərini, yoldan ötənləri, Bakıdan gələn qonaqları da burada görmək mümkündür. Oğlunu Vətən yolunda qurban vermiş istiqlal şairi Xəlil Rzanın bu misraları yada düşür:

Məzarlar xonça-xonça, məzarlar gül sərgisi,
Şəhidlər xiyabanı bəlkə çiçək dənizi.

Çiçək dənizinə qərq olmuş məzarlarda igidlər uyuyurlar. O igidlər kı, torpaqlarımız yağı düşmənin işğalı altında qalmasın deyə canlarını fəda etdilər. Gənc və gələcək nəsillərə vətənpərvərlik örnəyi oldular. Xonça qoyulmuş məzarlar da var. Bu, yarımçıq qalmış arzuların xonçasıdır.
Əli Yusifovun toyuna sayılı günlər qalırdı. Oğuzkənddə yaşayan ailəsi toy hazırlıqlarında idi, Əli isə xidmətdə. Əli Süləddin oğlu Yusifov 14 avqust 1997-ci ildə Şərur rayonunun Oğuzkəndində anadan olub. Ailənin ilk və tək oğul övladı idi. Aşağı Daşarx kənd tam orta məktəbindən sənədlərini Heydər Əliyev adına Hərbi Liseyə vermiş və yüksək balla qəbul olmuşdu. Daha sonra 2015-2019-cu illərdə ali hərbi təhsilini “motoatıcı” ixtisası üzrə bitirən Əli Yusifov Beyləqanda xidmətə başlayır.
Atası Süləddin kişi və cavan yaşda saçları ağarmış Bətulə ana Əlinin şəkillərini göstərir, xatirələrini danışırdılar. Gah qeyri-ixtiyari gülür, gah kədərlənir, gah da qürurlanırdılar. Uşaqlıq çağından tutmuş şəhidlik mərtəbəsinə yüksələnədək müxtəlif yaş dövrləri üzrə şəkillərdə diqqətimi çəkən Əlinin heç dəyişməyən baxışları idi...
Əli hərbə könül vermişdi. Anası Bətulə xanım onu müəllim görmək istəyirdi. Lakin Əli öz yolunu seçməklə həm düşmənə dərs verdi, həm də gələcək nəsillər üçün igidlik mövzularında yazılan kitablarda vətənpərvərlik örnəyi kimi əbədiləşdi.
Əlinin otağı muzeyi xatırladır. Uğruna can verdiyi bayraq, hərbi forma, medallar, şəkillər, kitablar və valideynlərinin bitib-tükənməyən xatirələri. Süləddin kişi mədəniyyət işçisidir. 21 il xanəndə kimi fəaliyyət göstərib. Neçə-neçə bayram və toy mərasimləri onun səsi ilə şadlanıb. Ancaq gözünün ağı-qarası oğlu üçün oxuya bilmədi... Lakin Əli seçdiyi yolda Zəfər nəğməsinin bəstəkarlarından oldu...
Medalları onun keçdiyi döyüş yolunu göstərir: “Füzulinin azad olunmasına görə”, “Cəbrayılın azad olunmasına görə”, “Xocavəndin azad olunmasına görə”. Oktyabrın 3-də Füzulidə yaralı əsgərin həyatını xilas etmək üçün gecə vaxtı onu kənd Horadizə apararkən minaatanla vurulur.
Ata babası Nadir Yusifov İkinci Dünya müharibəsində itkin düşüb. Eyni tale Əli Yusifova da qismət olub. Ailəsi düz 7 ay ondan xəbər ala bilmir. Narahatlıq, üstəgəl düşmənin sosial şəbəkələrdəki saxta xəbərlərdən bərk sarsılırdı. Nəhayət, aprelin 29-da leytenant Əli Yusifovun və əsgər Məmmədağa İmanovun nəşi tapılıb ailələrinə təhvil verilir. Əlinin nişanlısı Neftçaladan idi, xilas etmək istədiyi əsgər də Neftçaladan idi. Əli bəy kostyumunda Neftçalaya gedə bilməsə də, fədakarlığının sorağı Neftçalaya çatır.  
Şərur Şəhidlər xiyabanında uyuyan Əlinin həyat hekayəsi 23 yaşında bitir. Onun taleyinə qısa və şərəfli ömür payı yazılmışdı. Bu həyatı doya-doya yaşaya bilməsə də, vətənpərvərlik, igidlik, fədakarlıq nümunəsi olan Əli Yusifov imzası ilə  əbədiyyən yaşayacaqdır.

Ruhiyyə RƏSULOVA

"Şərq qapısı" qəzetinin

məsul katibi